Historia Sołectwa Zwiartówek

Najstarsza informacja źródłowa o wsi Zwiartówek pochodzi z roku 1425. Wówczas książe mazowiecki i bełski Ziemowit VI nadał mieszczaninowi szczebrzeskiemu Michałowi Motyczce wójtostwo i powierzył mu osadzenie na prawie magdeburskim miasta Rachanie. Nadał mu jednocześnie wsie Zwiartów, Zwiartówek, Podhorce i Proste. W latach 1449-1489 występował Jan ze Zwiartowczyka, w 1482 roku jego dwaj synowie Paweł ze Zwiartowczyka i Stanisław ze Zwiatrowczyka, a w 1524 Feliks Zwiartowski ze Zwiartowa i Zwiartowczyka. W roku 1472 Zwiartowczyk łącznie z częścią Zwiartowa liczyły łącznie 8 łanów użytków, a na ich terenie znajdowały się młyn i karczma.

 W roku 1578 Jan Zwiartowski był właścicielem 1 i ½ łana użytków we wsi, 1 zagrodnika z ziemią i 1 komornika, Ujazdowski posiadał 2 łany użytków, 2 zagrodniki bez ziemi i 3 komorników, natomiast Jan Mierecki 1 i ½ łan użytków i 1 zagrodnika z ziemią.

 Zwiartówek był częścią dóbr wożuczyńskich, które w 2 połowie XVIII wieku należały do Jana Miera. Po jego śmierci w 1800 roku jego majątek, na który składały się Czartowczyk, Wożuczyn, Kraczew, Siemierz i Zwiartowczyk kupił na publicznej licytacji Jan Karczewski (zm. W 1813 roku), ożeniony z Salomeą Juskiewiczów. Po ich śmierci majątek odziedziczyła ich córka Antonina. Wniosła dobra w posagu Janowi Wapińskiemu. W roku 1826, w wyniku podziału dóbr, wieś trafiła do Uboldy Wapińskiej, która z kolei sprzedała Zwiartówek Janowi Wyżdze. W dalszej kolejności dobra trafiły do jego synów: Marcelego i Władysława, ale dość szybko cały majątek dostał się w ręce Marcelego, ożenionego z Teresą Wojciechowską.

 W spisie z 1827 roku zanotowano, że wieś należała do powiatu tomaszowskiego i parafii Dzierążnia. Mieściło się w niej 31 domów, a zamieszkiwało ją 172 mieszkańców. W końcu XIX wieku we wsie były 32 domy i 274 mieszkańców, z czego 90 było katolikami a 5 Żydami. W roku 1884 folwark liczył 686 mórg, z czego 326 mórg stanowiły grunty uprawne, 64 morgi łąki, 274 morgi lasy, 22 morgi nieużytki. Na terenie folwarku znajdowało się 5 budynków murowanych i 1 drewniany, a także młyn wodny. W pierwszych latach XX wieku wzniesiono we wsi murowany młyn wodny.

 Spis z 1921 roku wykazał, że we wsi było wtedy 58 domów, z czego 3 niezamieszkałe, oraz 378 mieszkańców, w tym 56 Ukraińców.