Historia Sołectwa Pawłówka

Pawłówka powstała prawdopodobnie pod koniec XVIII wieku, wówczas dobra Typin były w rękach Pawła Grzębskiego i od jego imienia pochodzi jej dzisiejsza nazwa. Początkowo była nazywana Majdanem Typińskim. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1812 roku, a jej właścicielem był wówczas Szczepanb Dutkiewicz de Frauenstein, który zmarł w roku 1829. W roku 1827 Pawłówka należała do powiatu tomaszowskiego i parafii Oszczów. Było w niej wówczas 31 domów i 209 mieszkańców.

 W roku 1845 wieś była notowana w gminie Typin. Wówczas istniała w Pawłówce karczma, która uzyskała patent na dalsze prowadzenie wyszynku alkocholu. Pod koniec XIX wieku właścicielem dóbr Pawłówka był Kwiryn Sobieszczański, od którego w 1906 roku kupił ją za 60 tys. rubli Emil Redych, żonaty z Jólią Sobieszczańską, córką Kwiryna. W owym czasie majątek liczył 531 mórg i 14 prętów. W latach 1906-1909 w Pawłówce wybudowano drewniany, parterowy dwór z 8 pokojami, kancelarią, kuchnią i kredensem. Wokół dworu powstał park. Wzniesiono również obiekty gospodarcze: oborę, chlewnię, stajnię z wozownią, stodołę, magazyn piętrowy, szopę na wozy i narzędziownię. Obok urządzono sad z inspektami i ogród warzywny. W dwudziestoleciu międzywojennym folwark specjalizował się w chodowli krów rasy czerwonej, a ich ilość wynosiła około 100 sztuk. Hodowla dawała stałe zatrudnienie 16 pracownikom rolnym oraz rządcy, przez dłuższy czas był nim J. Chojnacki. Właściciele folwarku zatrudniali również stangreta, który za swoją pracę otrzymywał rocznie 12 kwintali zboża, paszę dla dwóch krów, poał oraz 120 złotych. Miał również zapewnionye nieszkanie i ogród. W końcu XIX wieku w Pawłówce były 32 domy oraz 227 mieszkańców, z czego 195 było katolikami, a powierzchnia ziemi uprawnej liczyła 228 mórg. Mieszkało tu 2 cieśli, 6 tkaczy, 6 kołodziejów, 1 stolarz, 2 łyżkarzy i 1 garncarz. Do włościan należało około 70 uli pszczelnych. Miejscowy folwark miał 200 mórg ziemi.

 Spis z 1921 roku wykazuje, że we wsi były 84 domy, w tym jeden niezamieszkały i 487 mieszkańców, z czego 56 Ukraińców i 8 Żydów. W folwarku był wówczas 1 dom i 14 mieszkańców, w tym 6 Ukraińców.

 W roku 1925 38,8 ha gruntów folwarcznych zostało rozpalcelowanych. W owym czasie folwark liczył 458 mórg i 218 prętów ziemi uprawnej, 27 mórg i 150 prętów łąk, 8 mórg i 65 prętów ogrodów, 3 morgi i 10 prętów pod budynkami, 1 morga i 30 prętów pastwisk, 31 mórg i 250 prętów zarośli, 3 morgi i 24 pręty dróg oraz 1 morgę i 30 prętów rowów. W roku 1929 właścicielem folwarku był Józef Paszkiewicz.

 W roku 1943 właściciele Pawłówki wyjechali do Tomaszowa Lubelskiego w obawie przed bojówkami UPA. Folwarkiem zajmował się wówczas rządca J. Chojnacki. W roku 1944 Państwowy Fundusz Ziemi przejął majątek Pawłówka, a rok później został on rozpalcelowany. 11 ha przypadło Szkole Podstawowej, która została urządzona w dawnym dworze. W okresie 1944-48 część dworu zamieszkiwali ludzie obawiający się grasujących band UPA. Resztę budynku zajmowała szkoła, była w nim 1 klasa i mieszkanie nauczycielskie. Do placówki uczęszczało wówczas ok. 100 uczniów. W roku 1948 już cały budynek przeznaczono na potrzeby szkoły. W roku 1955 został on kapitalnie wyremontowany.

 W okresie 1942-43 władze okupacyjne roztrzelały w Pawłówce 15 osób.

 W Pawłówce znajduje się cmentarz z okresy I wojny światowej, którego powierzchnia wynosi 0,17 ha. Spoczywa na nim 2165 żołnierzy poległych w 1915 roku w bitwie wojsk austiackich z rosyjskimi.

 W roku 1987 w Pawłówce wybudowano kościół filialny p.w. św. Maksymiliana Kolbe.