Historia Sołectwa Michalów

Najstarsza informacja o wsi pochodzi z roku 1423, wówczas była ona własnością Mikołaja Wierzbowca herbu Prawdzic. Prawdopodobnie w latach 1461-1490 włąścicielem miejscowości był Jan Michalowski herbu Prawda. W roku 1472 we wsi było 3 i ½ łana użytków, 2 karczmy, młyn i cerkiew. W 1574 roku połowę Michalowa posiadł Stanisław Trojan, do którego należały pobliskie Rachanie. W rejestrze poborowym z 1531 roku zanotowano tu 1 i ¾ łana użutków, a także młyn o jednym kole. W 1578 roku Stanisław Trojan był właścicielem 1 i ¾ łana użytków i 3 zagrodników bez ziemi, z kolei Jan Ujazdowski posiadał 2 łany uzytków, 3 zagrodniki z ziemią i 2 komorników. Po śmierci Ujazdowskiego jego część Michalowa trafiła w ręce króla, a ten oddał ją, prawdopodobnie w dzierżawę, Janowi Zamoyskiemu. Kilka lat później król przekazał ziemię Stanisławowi Trojanowi. Następnie Michalów stał się własnością Łaszczów. W roku 1582 synowie Stanisława Łaszcza z Tuczap, Marcin i Paweł sprzedali Michalów Wożuczyńskiemu.

 Dość krótko w miejscowości istniała cerkiew i parafia unicka. Świątynię wzniesiono zapewnie w 2 połowie XVII wieku. Notowano ją w czasie wizytacji biskupa Lewickiego w latach 1711-1730. Przed rokiem 1760 cerkiew przestała istnieć.

 Nie jest znana dokładna data kiedy Michalów trafił do rachańskich dóbr. Wiele wskazuje, że doszło do tego w XVII wieku dzięki Centerom. Po nich majątek trafił do Mikołaja Czarnkowskiego. W pierwszej połowie XVIII wieku majątek Rachanie, na który składał się także Michalów, trafił w ręce starosty tyszowieckiego, Adama Rostkowskiego, którego żoną była Anna z Bełżeckich, 1-voto Puzynina. W roku 1745 dokonali zapisu wzajemnego dożywocia na dobrach Rachanie, Michalów, Muratyn, Pukarzów i Kmiczyn. Adam Rostkowski zmarł w 1769 roku, a Rachanie i Michalów odziedziczył jego syn Jan, ożeniony z pasierbicą ojca Puzynianką. W roku 1776 zmarł Jan Rostkowski, a dobra Rachanie posiadł wojewoda bełski, Ignacy Cetner. Ten z kolei sprzedał je w roku 1784 za sumę 605 800 złp Katarzynie z Krasickich Rzeczyckiej, żonie Andrzeja Rzeczyckiego herbu Janina. Rzeczycka zmarła w roku 1820, a jej mąż trzy lata po niej. Majątek odziedziczyła ich córka Marianna (zm. 1855) zamężna z Franciszkiem Klickim, a później z Edwardem hr. Fredrą (1803-1878), dziedzicem sąsiednich Grodysławic. W roku 1814 właścicielem miejscowości był hrabia Franciszek Klicki.

 Z pierwszym mężem Marianna miała córkę Ernestynę, z drugim córkę Zofię, żonę Tadeusza Karnickiego, a także syna Edwarda Ksawerego (ur. w 1829r.), który nigdy się nie ożenił. Edward Ksawery Rzeczycki sprzedał lub przekazał Rachanie wraz z Michalowem przyrodniej siostrze Ernestynie z Rzeczyckich Starzeńskiej, żonie hrabiego Józefa Starzeńskiego.

 Według spisu z 1827 roku Michalów należał do powiatu tomaszowskiego i parafi Rachanie. W owym czasie wieś liczyłą 42 domy i 253 mieszkańców. W roku 1845 Michalów był częścią gminy Rachanie. Wówczas była tu karczma, która uzyskała patent na dalszye prowadzenie wyszyku alkoholu. W roku 1866 w skład dóbr Rachanie wchodziły folwarki w Michalowie i Rachaniach o łącznej powierzchni 2339 mórg, z czego 849 mógr stanowiły grunty orne i ogrody, łąki 228 mórg, pastwiska 29 mórg, lasy 1140 mórg i 93 morgi nieużytków. W końcu XIX wieku w Michalowie było 51 domów i 461 mieszkańców, w tym 215 unitów i 7 Żydów. Do włościan należało 681 mórg gruntów ornych i 66 mórg lasu. Miejscowy folwark, którego właścicielką była hrabina Starzyńska liczył 1087 mórg gruntów uprawnych oraz 917 mórg lasu.

 W końcu XIX wieku właścicielem Michalowa stali się Wyżgowie, a w 1904 roku należał do Józefa Wyżgi. W latach 1912-1913 na gruntach Michalowa powstała cukrownia "Wożuczyn".

 Spis z 1921 roku wykazał, że we wsi było 81 domów i 575 mieszkańców, z czego 184 było Ukraińcami a 18 Żydami. W rozu 1927 wielki pożar niemal doszczętnie strawił Michalów, jednak szybko został on odbudowany. W roku 1929 do Józefa Wyżgi należało 224 ha ziemi a 312 ha dzierżawił Jan Szanecki.